Ne güzel şey hatırlamak seni: bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin ve saçlarında vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının… İçimde ikinci bir insan gibidir, seni sevmek saadeti. Nazım Hikmet Ran bu sözleri kaleme aldığında acaba ne düşünüyordu. İçinde nasıl bir sevgi vardı ki sevdiğini yere göğe sığdıramamıştı. Sevgi o kadar değerli bir şeydir ki, nefes alıp veren her canlı ona muhtaçtır Onsuz ne insanlar, ne de hayvanlar yaşayamazlar Aslına bakarsanız dünya da sevgiyle ayakta durur. Bakara Suresi, 177. ayet: Yüzlerinizi doğuya ve batıya çevirmeniz iyilik değildir. Ama iyilik, Allah’a, ahiret gününe, meleklere, Kitaba ve peygamberlere iman eden; mala olan sevgisine rağmen, onu yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, isteyip-dilenene ve kölelere (özgürlükleri için) veren; namazı dosdoğru kılan, zekatı veren ve ahidleştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler ile zorda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda sabredenler(in tutum ve davranışlarıdır). İşte bunlar, doğru olanlardır ve müttaki olanlar da bunlardır. Eğer sevgi kalkıp, onun yerine nefret hakim olsaydı dünya yaşanmaz bir yer olurdu İnsanlar doğduklarında onu kucaklayıp bağrına basacak anne kucağı ararlar Hayvan yavrularının, annelerinin diliyle onları yalayıp okşamalarından ne kadar büyük keyif aldıklarını görmüşsünüzdür. İşte Allah, iman edip salih amellerde bulunan kullarına böyle müjde vermektedir. De ki: “Ben buna karşı yakınlıkta sevgi dışında sizden hiçbir ücret istemiyorum.” Kim bir iyilik kazanırsa, Biz ondaki iyiliği artırırız. Gerçekten Allah, bağışlayandır, şükredene karşılığını verendir  Seveni sevmek her kişinin sevmeyeni sevebilmek er kişinin işidir. Elimden gelen bir şey yoktu, kalbimden geleni yaptım ben de; sevdim işte, o kadar. Bir kadının alnı dudaklarından değerlidir. Allah’a ve ahiret gününe iman eden hiçbir kavim (topluluk) bulamazsın ki, Allah’a ve elçisine başkaldıran kimselerle bir sevgi (ve dostluk) bağı kurmuş olsunlar; bunlar, ister babaları, ister çocukları, ister kardeşleri, isterse kendi aşiretleri (soyları) olsun. Onlar, öyle kimselerdir ki, (Allah) kalplerine imanı yazmış ve onları Kendinden bir ruh ile desteklemiştir. Onları, altlarından ırmaklar akan cennetlere sokacaktır; orda süresiz olarak kalacaklardır. Allah, onlardan razı olmuş, onlar da O’ndan razı olmuşlardır. İşte onlar, Allah’ın fırkasıdır. Dikkat edin; şüphesiz Allah’ın fırkası olanlar, felah (umutlarını gerçekleştirip kurtuluş) bulanların ta kendileridir.