Benim sorum şu, size bir mesaj gönderilse ve bu mesajı insanlığa yaymanız istense bu mesaj sizce ne olurdu.

Eğer böyle bir mesajın insanlığa benden yayılması istense, “sevdiklerinizden güzel ayrılın” olurdu galiba.

İnsan ne zaman ölür bilir misiniz?

Sevdiklerini kaybettiği zaman.

Siz sevdiklerinizi kaybettikten sonra size dünyayı da verseler bağışlasalar da bir anlamı kalmaz.

Çünkü insanı sessiz kalmaya zorlayan acı onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırdır…

İnsan umut ettiği sürece yaşar diye çok klasik bir söz vardır. Yaşamak için umut etmek zorundayız. Kırılabiliriz, üzülebiliriz ama hayata küsemeyiz her seferinde toparlanıp yola yeniden devam etmeliyiz.

Yolun sonunda şunu da diyebilirsiniz; geçti gitti…

“Herkes hayatına baktı, kaldığı yerden devam etti ya da her şeye en baştan başladı. Meğer doğru olan da buymuş.”

Bir intihar mektubunda okumuştum, sonunda şey yazıyordu. “Tanrım, kollarını açar mısın? Sarılacak kimsem kalmadı, kollarına geliyorum…”

Ölüm ve Aşk kitabında, “Evim” gitme diyor bana, “ tüm geçmişin burada.”

Yollarsa, “Gel” diyor, tüm geleceğin burada.”

İkisine de aynı cevabı veriyorum: “ Ne geçmişim var benim, nede bir geleceğim. Kalırsam eğer kalışımda bir gidiş saklı olacak hep. Gidersem de gittiğim her yerde bir kalış…

Bir insan iyi niyetli diye onu sonuna kadar kullanmak zorunda olmadığınızı biliyorsunuzdur umarım. Tesadüf diye bir şey yoktur. Her yol önceden belirlenmiştir. Her şey olması gerektiği zaman olur.

Doğru zamanda, doğru yerde.

Kimse son vedanın ne zaman olacağını bilemez. O yüzden sevdiklerinizden güzel ayrılın.

Öyle ya gittiğiniz yol bazen bir insana, bazen bir sevdaya bazen bir imtihana çıkar.

Çünkü hayat senin ne istediğinle ilgilenmiyor. Canı nasıl istiyorsa öyle davranıyor.

Ama biliyorum siz beni her zaman olduğu gibi yine yanlış anladınız…