Çıplak bir şiirin altını çiziyorum, sonra üstü kalsın diyorum, Ama adının altında bembeyaz bir sayfa bırakıyorum ve bu sen olunca vazgeçemiyorum. Vazgeçemeyeceğim şeyler var bu hayatta sen gibi, biz gibi, kurduğumuz hayaller gibi, senin gülüşün gibi, bana bakışın, bana seslenişin, bana kızışın, mutluluğun gibi. Bir senlik canım var benim. Sensiz kalınca kıyametim kopuyor sanki, gel de gelişinden korkma…

Sevmek diyorum aslında. Seven asla ama asla kaybetmez. Sevmek hayatın anlamıdır. Sevgi olmadan olmaz, yaşanmaz. Sevin, gitsin de gene sevdim dersiniz. O çok güzel bir duygu yaşamak lazım. Aşkı da yaşayabilirsiniz sevgiyi de yaşayabilirsiniz, kaybedebilirsiniz, ayrılabilirsiniz. Hiç yaşamayanlar ne yapsın. Çünkü Şunu bilmelisiniz ki sol yanınız yanınızda değilse yarımsınız, kalabalıklarda bile yalnızsınız…

Unutulmaz anılar bırakın birbirinize, yarınsız sevdalar bırakmayın, her yere anılarınızı serpin ve ben hep birbirinize gidin o yollardan. Üzülünce de mutluyken de baktığınız da her anın yüzünüzde izi kalsın…

Mesela ben tüm zamanımı ikiye ayırdım; Seni gördüğüm zamanlar ve seni tekrar görmek için beklediğim zamanlar… Yolcundum ben senin, tarifsizdi hasretin. Ömrümün her durağında seni bekledim… Ben her sabah seni sevmelere uyanınca yine, ibadetimi yapmış hissediyordum kendimi. Belki benim ibadetim de, seni sevmektir..!

Beklenmedik zamanlarda, içimde çiçekler açtırmanı seviyorum… Ben, sen gülünce mutlu oluyorum haberin olsun…  Gece birden aklına gülüşün gelir, gel de uyu şimdi diyorum kendi kendime. Bazen birbirimizin kusurlarıyla o kadar meşgul olduk ki, güzellikleri görmeye vaktimiz kalmadı. Elbette ki, yazdığım her şeyin bir sahibi var.! Aşk’ın, gülüşün ve gözyaşının… Sensiz kalan yanımdı, sende kalan… Aşk anlatılır belki ama sana olan aşkımı anlatamam… Gayret etsem anlatmaya mahcup kalır, sözlerim aşk’a… Çünkü; bu aşk’ın şahidi, yine aşk’ın kendisidir..